Sonunda biri yaz aylarında diğeri de geçtiğimiz günlerde yeni beraber oldukları kişilerle evlendi.
Hatta taraflardan biri baba olmaya hazırlanıyor.
Sertab Erener ve Demir Demirkan’dan bahsediyorum.
İnsan ister istemez onların üzerinden ilişkiler üzerine fikir jimnastiği yapmadan duramıyor:
* 18 yıl beraber olup hiç evlenmemek, sonra ilk çıktığın kişiyle evlenmek... Acaba burada evlenmeyi Demir ve Sertab’tan daha çok onların karşılarına çıkanlar istemiş olabilir mi bilinçaltı tünellerinde? Yaşanılan koca 18 yılı unutturmak adına...
* İlişki dediğin uzadıkça hem derinleşir hem de derinleştikçe tuhaf bir şekilde pamuk ipliğine bağlı hale gelmeye mi başlar?
Demir ve Sertab’ın geçmiş röportajlarından biliyoruz; felsefeye, spiritüel öğretilere beraber nasıl da merak sardıklarını, bu konularda çok okuyup konuştuklarını...
* Peki insan eninde sonunda -18 yıldan sonra- sıkılır mı? İlişkiden, ilişkinin getirdiği alışkanlıklardan, kendinden, karşısındakinden...
O yüzden mi apar topar bir başka limana kaçıp değişiklik/heyecan ister?
Bu işlerin doğası aslında böyle midir?
Net yanıtları bilmiyorum, ama ilgimi çekiyor.
Sadece bu iki popüler figürün yaşadıkları üzerinden fikir jimnastiği yapıyorum işte.
Tek bildiğim şu: Zor bu işler!
Ve aslında kimsenin deneyimi bir başkasına ışık tutmuyor. (Onur Baştürk/Hürriyet)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder