2015'in en iyi ve en kötü albümleri

Öldürmedi ama süründürdü 2015. Her alanda, her anlamda öyleydi. Müzikte ise bir parça daha fazlaydı. Popçuların milyon kere tıklandım, dinlendim ve seyredildim çığlıklarına aldanan çıkmıştır ama vaziyet öyle değil.

Siyaseten ağır ve karmakarışık zamanlardan geçiyor olmamız sebebiyle, popüler kültür genel olarak kenara atılmış durumda. Kimselerin içinden dışarı çıkmak, konsere gitmek, birilerini dinlemek gelmiyor. Kaydedilen albüm ya da şarkı sayısı da (birkaç yıl öncesine oranla) fazla değil. Bu durum en fazla, müziğin emekçilerini etkiledi.

Bilen biliyor ama bilmeyenlerin sayısı çok fazla. Stüdyo ve sahne müzisyenlerinin durumu çok ağır. Bir kısmı açlık, büyük bir kısmı ise geçinme sıkıntısı ile karşı karşıya. Müzisyenlik, para kazanıp hayatını sürdürmek için garantili bir yol değil artık. Çoğu müzisyen, gelecekle ilgili seçimini müzikten yana yaptığı için derin bir pişmanlık içinde. Şu yaşta, onca tecrübeden sonra, başka bir meslek seçmeleri gerekecek gibi görünüyor. Müzik karın doyurmuyor artık. Ne acı ki öyle.

Selda Bağcan 

Müzik açısından 2015’i kurtaranlar ya eski isimler oldu ya da pop haricindeki alternatif alanların müzisyenleri.

Kırk yıllık Selda Bağcan, ‘40 Yılın 40 Şarkısı’ adlı gelmiş geçmiş en güzel best of ile günümüz isimlerine (satış anlamında) kafa tutan tek isim oldu. Yeni değil de eski kayıtlardan oluştuğu için ‘En İyi Albümler’ listesinde yer alamayan (liste standartlarının başta geleni bu; kayıtların yeni yapılmış olması gerekiyor) bu albüm, Selda Bağcan’ı 40 yıldan fazladır tuttuğumuz yerde, başımızın üstünde tutmaya devam edeceğimizi gösterdi.

NE OLACAK POPÇULARIN HALİ?

İlkay Akkaya

Aydınlık yarınların sesi ve nefesi İlkay Akkaya, pop müziğimizin gelmiş geçmiş en iyi yorumcusu Nükhet Duru, bir başka aydınlık ses ve nefes Hüsnü Arkan, kendine özgü bir rock’a ters yollara sapmadan devam eden Feridun Düzağaç, çok sayıda isim arasından sıyrılabilen Aklan Akdağ, çok iyi ve farklı bir şarkı formu yakalamış ve yenileyerek sürdüren Çiğdem Erken ve kendine özgü (ve kapı gibi) bir rock ile çıkıp gelmiş Kes, geçen yılı popa/kuşa yedirmeyen isimler oldu.

Geleneksel ezgileri klasik müzik ile mucizevi bir biçimde kaynaştırmış Anadolu Quartet ile Sakina, klasik caza durduğu yerde takla attırmış Neşet Ruacan ile Ece Göksu ve Kürt müziğinin yenilikçi kanadından Mirady’nin gözetiminde hazırlanmış karma ‘Peşk’ albümü de öyle. Hem kuşları, hem kurtları kovaladılar ve müziği, hak ettiği yere, en tepeye yeniden taşıdılar.

Gülşen

Ama doğruya doğru; para poptaydı. Gülşen, Demet Akalın, Hande Yener ve benzerleri çok iyi bir yıl geçirdi yine. Başarılarının sanal unsurlarını elesek dahi, ortada çok sayıda satış ve konser vardı, çokça da para tabii. Müziğe katkıları derseniz eğer, sıfır, hatta altı. Bu şarkılarla birkaç gün ya da gece, hatta mevsim rahat rahat geçiriliyordu ama yarının müziğini inşa etmekte etkileri yoktu. Kısa günün kârıydı bunlar.

İyi bir gelişme ile bitirelim. MÜYAP, MESAM, MSG ve MÜYORBİR gibi meslek birlikleri, içlerindeki muhalif seslerin yükselmesiyle birlikte daha iyi çalışmaya, telif ve diğer mesleki sorunlara daha sıkı asılmaya başladılar. Herkes bu konuda hemfikir:Gelecek dijitaldedir ve ancak dijital haklar sağlam bir zemine oturtulabilirse müziğin ömrünü (en azından bu haliyle) biraz daha uzatabileceğiz.

YILIN EN İYİ/EN KÖTÜ ALBÜMLERİ

EN İYİ ALBÜMLER
1- Hayat, İlkay Akkaya
2- Aşkın N Hali, Nükhet Duru
3- Köprü/The Bridge, Anadolu Quartet&Sakina
4- Slow Hot Wind, Neşet Ruacan-Ece Göksu
5- Peşk/Ji Bo Biranina Bro Omeri, Karma
6- Kamlama, Kes
7- Kırık Hava, Hüsnü Arkan
8- Başka, Feridun Düzağaç
9- Manita, Çiğdem Erken
10- Tutunmadan Akıyorum, Aklan Akdağ

EN KÖTÜ ALBÜMLER
1- Best of Aşk, Sinan Akçıl
2- Ervah-ı Ezel, Halil Sezai
3- Tam Ölmek de Değil, Demir Demirkan
4- Yuh!, Ceyl’an Ertem
5- Toprak Kokusu, Şevval Sam
6- Aşk İçin Gelmişiz, Mustafa Ceceli
7- Ah Bu Şarkıların Gözü Kör Olsun, Candan Erçetin
8- Enbe 2015, Behzat Gerçeker&Enbe Orkestrası
9- Kayahan’ın En İyileri, Karma
10- Rüya Bitti, Öykü Gürman

Naim Dilmener / Hürriyet