Mizah dergilerinde yer almaya 18 yaşında başladım. Sayfada “Cem kardeşimiz” yazıyordu. O zaman bir kız arkadaşım vardı, kıza dergiyi göstererek “Bak bunlar benim esprilerim” dedim. Kız dönüp “Bir karikatürün eksikti zaten!” dedi. “Sokaktaki mizahı gördünüz mü olaylarda?” diye ortaya çıkıyor. Sokaktaki mizahı duvara yazılınca mı gördün, kurnaz! Gezi hadisesinde de öyle oldu. “Siz de bir mizahçısınız, tırnak içinde korkaklardan diyelim. Sokaktaki mizah hakkında ne düsünüyorsunuz?” diye soruldu bana. “Beni azat edin sokaktaki mizahtan” dedim. Çünkü çok daha önce de biliyordum o mizahı, sen ise duvara yazılınca anladın. Çok katmanlı bir hadisede, sana bir tek duvardaki şaka mı kaldı? Kaç kişi ölmüş orada “Abi o duvarlardaki mizahı gördün mü?” Mizahçı hiç bu kadar vicdansız olmadı ki! Şu anda nefretin gazı açılmış durumda. Bir tarafa ait olsaydık hemen anlaşılacaktık oysa. “Cem Yılmaz Umre’ye gitmiş” sözü mesela... Bunu duymak çok hoşuna gidiyor bazı insanların. Tutup, “Yok yahu yalanmıs, Cem Umre’ye filan gitmemiş” de, bu kez başka insanlar mutlu oluyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder